طریقه تمرین کبوتران پلاکی و یا مسافتی

مسافت طولانی در مقابل مسافت کوتاه

اولین چیزی که شما به دنبال آن هستید این است که چه نوع مسابقه ای انجام خواهد شد، آیا شما به دنبال مسابقه سرعت هستید که در مسافت های کوتاه انجام می شود، یا بدنبال پرواز کننده های مسافت طولانی هستید. تهیه پرندگان سرعتی بی معنی است وقتی اکثر مسابقات شما در مسافت های طولانی انجام می شود و بالعکس.

فاصله کوتاه معمولا حداکثر تا ۳۲۲ کیلومتر هوایی است.

فاصله متوسط معمولا از ۳۲۲ تا ۶۴۰ کیلومتر هوایی است.

و فاصله طولانی ۶۴۰ تا ۱۱۲۰ + کیلومتر هوایی است.

آموزش

آموزش فقط شامل چند پرتاب کوتاه برای پرندگان قبل از مسابقه نیست، بلکه شامل آماده سازی نیز می باشد.

اولین کار اهلی کردن کبوتر است، پرندگان وحشی هیچ مزیتی بجز دردسر نخواهند داشت.

به منظور داشتن پرندگان اهلی، شما باید آنها را طوری مرتب کنید که همیشه در دید شما باشند. هر روز به کبوترخانه بروید؛ کبوتر شما با کوچکترین نشانه هایی شما را خواهد شناخت.

آرامش را حفظ کنید: بدون اینکه در کبوترخانه اتفاقی بیافتد آشفته نشوید. با کبوترها مانند بچه های خود صحبت کنید.

هنگامی که شما می خواهید آنها را بگیرید، آنها را دنبال نکنید.

اگر شما یک کبوتر را می خواهید و نمی توانید آن را به راحتی نگه دارید، به یک حیله متوسل شوید: یک دانه کوچک بیاندازید، کبوتر برای برداشتن آن می آیند و شما قادر خواهید بود کبوتر را بگیرید.

در این مورد، تنها یک راه برای اهلی کردن کبوتر وجود دارد: هرگز به غیر از دستان خود به آنها غذا ندهید. آنهایی که نزدیک نمی آیند گرسنه نگه دارید، و روز بعد آنها بهتر یاد خواهند گرفت .

اگر کبوترها به طور مداوم قبل از آن دانه بر می دارند، از کمی ارزن، شاهدانه، برنج، یا ذرت برای جلب آنها استفاده کنید: همیشه مقداری از این ها در جیب خود داشته باشید، کبوترها به خاطر آن پیش شما می آیند.

کبوترهای وحشی همیشه زمان زیادی را در آمدن از یک مسابقه هدر می دهند. با پرندگان اهلی شما قادر خواهید بود زودتر میدان را بدست بگیرید.

تمرین

بهترین سیستم شامل باز کردن کبوترخانه در طول روز و شب است.

به محض باز شدن کبوترخانه، کبوترها اگر بخواهند می توانند بیرون بروند. آنها در اطراف خانه پرواز خواهند کرد، به مزارع رفته، و یا روی پشت بام می مانند، آنها همیشه در هوای پاک و تازه هستند، بنابراین حداکثر مقدار اکسیژن را برای ساختن خون خوب و غنی بدست می آورند.

تلفات کمی، با توجه به پرندگان شکاری، و از طریق مسمومیت با کود شیمیایی وجود خواهد داشت. آزادی کامل است، با این حال، برای پرندگان خیلی خوب است و تلفات کم نسبتا بی اهمیت است.

تمرین اجباری

کبوتربازهای کمی وجود ندارد که قادر به اعمال اصول کبوترخانه باز نیستند: آنهایی که ساکن مراکز بزرگ هستند، همسایه ها، گربه ها، ناودان های کثیف، و همچنین باغ های کوچک همه موانع هستند. کبوترهایی که در باغ های کوچک شهر در لانه مرغ نگهداری می شوند اگر آزاد شوند به زودی بیمار خواهند شد. علاوه بر این، ناودان خانه های همسایه یک محل استراحت مورد علاقه برای کبوتر های شما خواهد بود، جایی که آنها تقریبا مطمئنا مسموم خواهند شد، و نیز لبه های آسفالت با سنگریزه های کوچک پوشیده شده، که در آن پوشش گیاهی مضر برای کبوتر آزادانه رشد می کند.

به این دلیل است که من کبوترهای خود را در قسمتی از روز می بندم.

با این حال، تمرین برای آنها ضروری است: هضم آنها بهتر می شود و گردش خون منظم تر می شود و عضلات انعطاف پذیر تر خواهند شد.

 در تابستان من تله را شش صبح باز می کنم. در حالی که کبوترها اطراف پرواز می کنند، کبوترخانه را تمیز می کنم. آنها تا ساعت 7 آزاد می ماند. این ساعت اولین وعده غذایی است.

خروج دوم ساعت 1 ظهر و سوم ساعت 4،30 تا 5،30 انجام می گیرد.

کبوترهای من در تمام شرایط آب و هوایی بیرون میروند (به استثنای برف و یا مه).

نرها در صبح و عصر: ماده ها در ظهر.

غذا بعد از هر بیرون رفتن توزیع می شود.

لازم نیست ساعت های ذکر شده دقیقا رعایت شود. هر کبوترباز باید با توجه به زمان محلی خود مناسب ترین را انتخاب کند.

با این حال لازم است منظم باشید. شما اجازه نخواهید داشت کبوتر را یک روز، مثلا، در  ساعت 6 صبح، ظهر و 4 عصر و روز بعد ساعت 9 صبح و 6 بعد از ظهر بیرون بفرستید. بیرون رفتن باید هر روز در همان ساعت انجام شود.

در صورت نیاز دو بار بیرون رفتن هر روز کافی خواهد بود، مثلا، 7،30 تا 9 صبح و 3 تا 4،30 بعد از ظهر.

کبوترهای خود را در زمان باز کردن تله هماهنگ کنید: برخی از پرندگان تمایلی به بیرون رفتن ندارند: در مورد آنها مشکوک شوید. من کبوترهای کاملا فعال، که بلافاصله بیرون می روند را ترجیح می دهم. بقیه که این چنین نیستند،  یا بیش از حد چاق هستند و یا بیمار هستند.

من به خصوص پرندگانی را می خواهم که با جمعیت بر نمی گردند، اما پرواز خود را ادامه می دهند: آنها از استفاده از بال های خود لذت می برند.

کبوتربازهای بسیاری نتایج خوبی با وادار کردن کبوتر خود برای ماندن در آسمان به مدت 30 دقیقه یا یک ساعت بدست آورده اند. آنها برای جلوگیری از آمدن آنها به صفحه فرود یک پرچم تکان می دهند.

تمرین منظم به ویژه به نفع پرورش دهندگان و یا کبوتر ها است.

با این حال، چنین سیستمی را به طور ناگهانی برای پرندگان شروع نکنید. به تدریج باید انجام شود، مثلا، 10 دقیقه، 15 دقیقه، 20 دقیقه، نیم ساعت. اگر بیشتر می خواهید، به آنها هفته بعد، چهل و پنج دقیقه، و بعد از آن، یک ساعت تمام تمرین بدهید.

این سیستم دارای این مزیت است که شخص را قادر می سازد پرندگان ضعیف را بطور تکی خارج کند: آنها قادر نخواهند بود فشار تمرین طولانی را تحمل کند: آنهایی که قوی هستند خسته نخواهند شد.

آموزش پرندگان مسن

خیلی زود شروع نکنید؛ در ماه مارس و اوایل آوریل، و همچنین در ماه سپتامبر بسیاری از کبوتر ها از دست می روند.

بی تاب نباشید: موفقیت از آن کسانی است که می توانند صبر کنند.

پرندگان خود را هنگامی که برگها در روی درختان هستند آموزش دهید.

من با پرتاب های فردی 6 مایلی شروع می کنم. پس از آن پرنده های من با پرنده های باشگاه یا فدراسیون بیش از 12 مایل، 30 مایل، 70 مایل می روند. پس از آن آنها برای مسابقات بیش از 100 مایل آماده هستند. با تجربه ها به راحتی بیش از 250 مایل، و سپس همه فاصله ها را می روند.

جوان ترها 60، 90، 0، 160 و 200 مایل را انجام می دند. فقط کبوترهایی که از اولین پرتاب خیلی دیر باز می گردند به سختی من را نگران می کنند.

من به ویژه به پرندگانی که در مقابل باد مخالف آماده بر می گردند توجه می کنم.

کبوتری که در آموزش خسته می شود نمی توان امید کارهای خوب از او داشت.

شما باید از فرصت آموزش کبوتر خود در برابر باد مخالف استقبال کنید، این بهترین راه برای آشنا شدن با توانایی های آنها است.

کسانی که زمان اضافه دارند، من توصیه می کنم پرتاب های فردی 30 تا 40 مایلی انجام دهند.

پرتاب های جداگانه بیش از 6، 12، 25 و 40 مایل انجام دهید. این بهترین کارآموزی است. شما کبوترهای خود را از دست خواهید داد، اما آنها تقریبا همیشه آنهایی که بی ارزش هستند خواهند بود.

این دوره های آموزشی قبل از مسابقات انجام خواهد شد. بهتر است که کبوترها قبل از انجام هر مسابقه پرتاب های کوتاه (6 تا 12 مایل) انجام دهند ترجیحا در صبح زود و به تنهایی. (من کبوترهای خود را  در جهت مخالف مسیر معمول پرواز پرتاب میکنم: من به آنهایی که بلافاصله مسیر درست را پیدا می کنند یک نمره خوب می دهم).

آموزش پرندگان جوان

قرار دادن آنها در سبد را بیش از حد به تاخیر نیاندازید.

برای عادت دادن آنها به ماندن در سبد، من آنها را در سبد آموزش مجهز به یک منبع آشامیدنی قرار می دهم. آنها از این طریق خوردن و نوشیدن در آن را یاد می گیرند.

این باید تمرین اول آنها باشد، و چند روز قبل از شروع آموزش باید انجام شود.

پس از آن من آنها را با یکدیگر در مسافت هایی از کبوترخانه پرواز می دهم: سپس پرتاب های فردی تمرین اصلی می شوند. پرتاب ها به ترتیب زیر هستند: - 6، 12، 25، 40، 60 مایل.

به خصوص پرتاب های انفرادی 12 و 25 مایلی خوب هستند، همچنین یک پرتاب 12 مایلی، اما این در جهت مخالف مسیر معمول پرواز است.

پرندگان جوان خود به شما زمان شروع آموزش را خواهند گفت؛ آنها در صبح رهسپار شده و تا شب بر نخواهند گشت.

این لحظه شروع است. اگر آن انجام نشود، جوجه ها از دست خواهند رفت.

نکات مهم

اگر شما با پرنده های جوانی سروکار دارید که با آنها کاملا آشنا نیستید، آنها را شدیدا آموزش دهید تا بتوانند مسافت های 200 تا 250 مایل را انجام دهند. فقط آنهایی را نگه دارید که وضعیت خوبی را نشان می دهند. بقیه باید خارج شوند، حتی اگر آنها از یک نژاد ممتاز باشند.

هیچ چیز در مقابل جلو بردن این آزمایش، و قرار دادن برخی از جوان ترها در مسیر 300 مایلی وجود ندارد.

مسافت های طولانی تر از این برای یک پرنده جوان خیلی زیاد است، مگر اینکه او در سال بعد برای استراحت رها شود.

اگر شما نژاد خود را می شناسید، آموزش تا 60 مایل برای سال اول کافی خواهد بود.

شما باید پرنده های جوانی را که بیشتر با نوع نژاد شما مطابقت دارند انتخاب کنید.

سال دوم آنها به مسافت های طولانی تر از 250 تا 400 مایل خواهند رفت.

در سال سوم آنها را در مجموع مسافت ها خواهید دید. تنها بطور استثنایی پریدن های بزرگ را می توان در هنگام آموزش پرنده های جوان انجام داد: به عنوان مثال: 12، 35، 60، 160 مایل.

پرنده های جوان خوب در صورتی که باد و آب و هوا بیش از حد نامطلوب نباشد از چنین پرتاب هایی باز خواهند گشت، اما هیچ چیز مانند آب و هوای بد باعث تلفات شدید نخواهد شد.

اگر شما پرنده های جوانی دارید که از پرتاب های آموزشی دیر باز میگردند، آموزش را متوقف کنید، سه هفته بعد با پرتاب کوتاه 3 مایلی از سر بگیرید (پرتاب فردی و در گروه).

برخی از کبوتر های جوان خود را به آسانی با آموزش وفق می دهند، و آنهایی که باهوش هستند به آرامی توسعه می دهند.

نژاد کبوترخود را بشناسید.